Maandagavond, 22u15:
Met een deken over mijn slapende lichaam lig ik met mijn ogen half toe in de zetel naar de televisie te gluren.
De aflevering van ‘De Verraders’ loopt op zijn einde.
‘Kijken we nog even naar ‘De Verhulstjes’?’
5 seconden is het muisstil, ik hoor mezelf denken en antwoord: ‘Nee, ik kruip lekker warm in mijn bedje.’
‘Als ik nu terug genoeg rust en slaap neem. Plus ook bewust in mijn ademhaling blijf dan geloof ik dat alles terug goed komt!’ Dit zeg ik opzettelijk luidop. Ik wil mezelf hieraan graag herinneren.
Miss_tri 